Zoals de meesten wel weten is de Ferrari 250 GTO een van de meest waardevolle auto’s ter wereld. De “Ferrari der Ferrari’s” blijft maar verkoop records zetten. In 2012 was een 1964 GTO de duurste auto ooit, met een verkoop bedrag van 32 miljoen. Slechts een paar maanden later werd er voor een 1962 GTO een extra 3 miljoen betaald. Nu is dat bedrag een (relatief) koopje, in 2013 werd er een 1963 Ferrari 250 GTO voor 52 miljoen dollar verkocht. Ter vergelijking, voor de prijs van een 250 GTO kan je 36 LaFerrari’s, 182 458 Speciale A’s of 3086 Fiat 500’s op je oprit hebben staan!
Toen de 250 GTO uitkwam kostte hij $18.000, tegenwoordig kan je bijna het drieduizendvoudige van dit bedrag er voor neertellen. Wat maakt de Ferrari 250 GTO dan zo speciaal dat er veel verzamelaars zijn er maar wat graag een zouden willen hebben, maar er simpelweg geen een kunnen vinden?
Ten eerste, er zijn er maar 39 gemaakt. Er waren 33 ‘series I’ (1962-63), 3 ‘series II’ (1964), en drie van de ‘330 GTO’ gemaakt. De 330 is simpelweg hetzelfde model maar met een grotere motor.
Ten tweede, om in aanmerking te komen voor een van de 39 moest je persoonlijk goedgekeurd worden door Enzo Ferrari en Luigi Chinetti.
Ten derde, de 250 GTO is een pure racewagen. Vrijwel alle modellen zijn gebruikt voor de racerij, hierdoor heeft elk model een uitgebreide geschiedenis er aan vast!
Het was daarom voor mij een ‘no brainer’ om, toen ik hoorde dat ik de mogelijkheid had om er een te bezoeken, er direct heen te gaan.
Het model dat ik bezocht had is de tweede (van drie) 1964 GTO, met chassis nummer 5573GT. Dit specifieke model duikt slechts af en toe op boven water, de laatste paar keer waren voor de 40ste verjaardag bij de 2002 Louis Vuitton Classic en de 50ste verjaardag bij de 2012 Le Mans Classic.
Net als vrijwel elke GTO heeft ook dit model een uitgebreide race historie. Zijn eerste race was op 21 maart 1964 bij de 12 uur van Sebring, zijn laatste race was op 23 mei 1965 bij de USRRC Bridgehampton. Bij zowel de eerste als de laatste race is de 5573 niet gefinisht. Gelukkig heeft hij nog vele andere (succesvolle) races gereden, met als hoogtepunt in zijn carrière de eerste plek bij de SCCA Interclub Bridgehampton en de tweede plek bij de 1000km van de Nürburgring. Beiden in 1964.
Dit model wordt nu hersteld in volle glorie, om in 2017 de show te kunnen stelen bij het Concours D’Elegance in Pebble Beach!
Met speciale dank aan Ed Stepanyan voor de tip!
