Er zijn een handjevol auto-evenementen waar je ooit eens moet zijn geweest. De Indy 500, Formule 1 op Spa-Francorchamps en de 24 Uur van Le Mans. Op uitnodiging van Michelin maakten wij dat laatste evenement mee op een manier die moeilijk te evenaren zal zijn.
Het is zondag als een mail van Michelin in de digitale postbus ploft. Of we de 24 Uur van Le Mans mee willen maken in het hospitality center van Michelin. Van voorgaande evenementen weten we hoe goed alles dan verzorgd is, maar de uitnodiging overtrof onze verwachtingen al. Een hotel op 20 minuten van het circuit af, drie dagen lang goed eten en drinken, een stand vlak langs de baan en bovendien nog een helikoptervlucht ook tijdens de race. De beslissing was gauw gemaakt; we zouden gaan!
En zo ging dus de wekker om 05.30 op donderdagmorgen. Snel de auto in, want de 670 km naar Le Mans moesten voor 14.00 worden afgelegd. Onderweg waren de verwachtingen hoog, maar de opbrengst laag. Een heuse Ferrari 599 GTB was het enige wat de Franse wegen opvrolijkte.
Na een goede zes uur rijden kwamen we aan bij hotel Mercure in Le Mans. Hierna gingen we al vrij snel naar het circuit, aangezien de kwalificatie op de planning stond. Deze was deels in het donker, waardoor het enthousiasme al aardig gewekt werd. Hup de shuttle in, op naar het circuit.
Daar aangekomen bleek dat Michelin ons niet teleur wilde stellen. Twee verdiepingen inclusief een groot terras was er gebouwd om te zorgen dat de auto's goed te zien waren. Lekker dicht op het circuit ook, waardoor de gloeiende remmen en de vlammen uit de uitlaten goed te zien waren. Tijdens de kwalificatie werd al behoorlijk op het gas getrapt. Onnodig, zou je denken. Immers heb je toch 24 uur de tijd om je plaats goed te maken. Toch ging het allemaal niet zonder slag of stoot. Crashes en zelfs een loslatend voorwiel ontbraken niet tijdens de race tegen de klok. De Toyota's startten vooraan en dat verbaasde eigenlijk niemand.
De dag erop, vrijdag, was een vrije dag voor de coureurs. Het enige wat ze moesten doen is op een wagen door Le Mans zelf rijden. De stad is dan gevuld met mensen en de nieuwe sportwagens geven acte de presence. Het blijft toch een heel groot internationaal evenement, dus het centrum van de stad was behoorlijk overspoeld met mensen. Namen als Juan Pablo Montoya en natuurlijk Fernando Alonso blijven leuk om te zien, naast dat de sfeer tijdens deze lange optocht vrolijk en uitbundig is. Le Mans draait om de 24 uur en dat merk je in alles.
Op de zaterdag is het dan tijd voor de race. Eindelijk. Na twee dagen mee gesurft te hebben op de hype rond de race, blijft het zien van het echte werk toch het mooiste wat er is. Voor de race kregen we nog een lunch, mochten we de grid op waar we Rafael Nadal tegen het lijf liepen alsook een - voor ons - onbekende bezoeker van onze website en gingen we nog even naar de VIP-lounge boven de pitsstraat. Om precies drie uur klinkt dan het startschot van 24 uur kabaal. Formule 1-wagens klinken tegenwoordig best lafjes, maar de auto's tijdens de 24 Uur van Le Mans gillen het met plezier uit. Van het zware gebulder van de Corvette's tot het hese gekrijs van de Porsche 991 RSR's, alles galmde elke drie minuten je oren in.
Om 21.00 uur was het even tijd voor ons om de herrie achter ons te laten en op pad te gaan naar de helikopters. Twee rondes vlogen we boven het circuit en zagen we de race vanuit een standpunt die weinig anderen hadden. Voeg daar een heftig gele ondergaande zon aan toe en je hebt een situatie waar je eigenlijk alleen maar van kan dromen. Je ziet de grootte van het circuit, maar ook de drukte op de campings en de vele bezoekers langs de baan. Het is het relaxte sfeertje wat Le Mans zo mooi maakt. Je kunt op veel plekken komen, veel te zien krijgen en daarnaast genieten van de snelste wagens die je voorbij komen razen. Tijdens de nacht gingen velen naar huis bij Michelin, maar de echte doorzetters maken het natuurlijk 24 uur lang mee. Toch hebben wij ook 3-4 uurtjes geslapen. Het geluid buiten gaat onverstoorbaar verder, maar alles went en de vermoeidheid slaat ook bij ons toe. In de morgen werden we verwend met een lekker ontbijt, waarna we nog even wat hoogtepunten van het circuit langs gingen. De race ging ondertussen onverstoorbaar verder en dus konden we genieten van een andere kijk op de race in de chicane op het lange rechte stuk en de scherpe knikken voor de Porsche S-bochten. De race liep hierna al gauw op z'n eind waar Fernando Alonso de winst binnenhaalde.
Het zijn op Le Mans tijdens de 24 uur laat zich omschrijven als het zijn op een groot festival. Je kunt net niet achter de coulissen kijken, maar je krijgt wel heel veel mee van alles wat er om je heen afspeelt. Daarnaast loop je tussen de Europeanen, Amerikanen, Aziaten en heb je allemaal ongeveer hetzelfde doel. Genieten van de race, van de sfeer eromheen, van de strijd tussen de verschillende klassen en de langverwachte overwinning van Toyota. Als je dan ook nog eens zo verwend wordt als bij Michelin, heb je een fantastische vier dagen gehad. Daarvoor verdient Michelin werkelijk alle lof!
