Ons Gumball avontuur begon op 27 mei 2015 op de Civic Center Plaza in San Francisco waar er een aantal supercar-bezitters bij elkaar kwamen ter ere van de aankomst van de Gumball 3000 Rally in de mistigste stad van de westkust. De deelnemers werden rond zeven uur verwacht. Om zeven uur stond het drie rijen dik met enthousiaste jongens en meisjes en natuurlijk hun ouders.
Natuurlijk is de Gumball de Gumball niet als ze rond de geplande tijd bij de bestemming aankomen, zo ging het in Duitsland, zo ging het in Amsterdam en zo ging het in San Francisco. Gelukkig hadden de fans niets te klagen, er was muziek, er werden petjes uitgedeeld en er waren veel leuke auto’s op het parkeerterrein tegenover de grid. Bayareanady was aanwezig met zijn McLaren P1 en 458 Speciale. Hij werd vergezeld door de mannen van Stancenation en BlackList. Rond acht uur kwamen zij die de rally zouden meemaken vanaf San Francisco aan, om negen uur werd de Pagani Huayra van Max Cooper bezorgd. De eerste deelnemers kwamen pas rond tien uur aan, toen de meeste fans al naar huis waren gegaan. Rond elf uur waren er nog steeds maar ongeveer 20 auto’s op de grid. Veel deelnemers besloten om direct naar het hotel te rijden in plaats van op de grid te parkeren. Rond elf uur besloten wij om het ook voor gezien te houden, de volgende dag moesten we weer vroeg beginnen!
De tweede dag begon bij het Fairmont in San Francisco, het hotel waar de deelnemers overnachtten. Daar aangekomen werden wij verrast door de aanwezigheid van de Ferrari F50, de Nederlandse AMG GTs-en en de Nederlander noxxin in zijn groen-chromen 458. Hij vertelde ons dat hij regelmatig gespot wordt en de groeten doet aan iedereen die mooie platen heeft gemaakt van zijn Ferrari!
Om van het hotel naar de grid te komen (wat ongeveer 30-45 minuten lopen is, afhankelijk of je de heuvel op moet of af) waren er shuttle bussen ingehuurd. Volledig in de San Francisco spirit waren dit cable-car bussen! Inmiddels was het al acht uur ’s ochtends, een uur voor de geplande vertrektijd, en er was al een hoop activiteit in en rond het hotel. De straten werden gevuld met het geluid van revvende supercars en een aantal deelnemers deden burnouts. De SFPD kreeg hier al snel lucht van en er werden een aantal agenten naar het hotel gestuurd. Hierop besloten de deelnemers om maar naar de grid te rijden.
Op de grid zelf was er veel activiteit, mensen werden geïnterviewd, de auto’s werden last-minute nagekeken en iedereen maakte zich klaar voor de lange rit naar Los Angeles. Rond negen uur vertrokken de eerste auto’s richting Los Angeles. Op het moment dat wij in onze auto zaten zagen we Jon Olsson en Team Galag wegrijden. Wij besloten om achter hun aan te rijden. Het was relatief rustig op de weg dus het was makkelijk om ze bij te houden. Olsson en Galag besloten om een andere route aan te houden dan de route die gepland was. De officiële route liep via de pittoreske Highway one en de iets minder bijzondere 101. Wij gingen via Highway 5, dit is een snellere en rustigere route! Ons konvooi bestond uit de McLaren 12C van braven products, twee Betsafe pers voertuigen een BMW M4, Jon Olsson in zijn ’67 Camaro SS en Team Galag in hun SLR!
In tegenstelling tot Nederland en Duitsland hadden we geen enkele agent op de route gezien dus we konden goed doorrijden. Na vijf uur rechtdoor gereden te hebben kwamen we aan bij de ButtonWillow Raceway waar er een heerlijke lunch voor ons klaar stond. Wij waren een van de eersten om aan te komen. Bij het circuit stonden er Dodge Vipers en Hellcats klaar waarmee de deelnemers over het circuit konden gaan. Ook stonden er een aantal auto’s tentoongesteld als eye-candy tijdens de lunch (voor het geval dat de Gumball deelnemers hun mede auto’s wel gezien hadden). Dodge had een one-off editie van de Viper meegenomen en twee fans hadden hun Bugatti Veyron en McLaren P1 tentoongesteld.
Na een heerlijke lunch, bestaand uit een chicken wrap en een brownie, besloten wij om alvast naar LA te rijden. Het was ongeveer 40 graden op het circuit en dat is te heet voor ondergetekende!
Op weg naar LA werden we ingehaald door meerdere Gumballers die ook alvast naar LA besloten te gaan.
De rest van de dag verliep zonder veel problemen, mondjesmaat kwamen de deelnemers aan bij de Staples Center. Er waren veel auto clubs in LA die ook langs kwamen om hun wagens te laten zien aan de honderden fans die toegestroomd waren. Het hoogtepunt van de hele grid was toch wel toen de Koenigsegg, beschikbaar gesteld aan Lewis Hamilton, aankwam. De organisatie was zo vriendelijk om wat enthousiaste kinderen te laten poseren bij de hypercar, tot grote jaloezie van de grotere kinderen die achter de hekken verzameld waren om de, in Amerika unieke, Agera HH te zien.
Later op de avond kwam Salomondrin nog even langs met wat auto’s om de boel op te vrolijken. Op dat moment waren er drie Porsche 918s, twee P1’s, twee Huayra’s, een F50 en een Koenigsegg op de grid. Dit zorgde voor een hoop aandacht van de plaatselijke bevolking.
Aangezien de rit van SF naar LA ons beviel besloten we om weer mee te rijden met Team Galag en Jon Olsson. We ontmoetten hen op de grid en plande de route uit die we zouden nemen naar Las Vegas. Aangezien Jon geen airconditioning had in zijn SS en we allemaal weinig zin hadden in een gehaaste, 300 kilometer extra, reis door Death Valley besloten we om de directe route naar Las Vegas te nemen. Zoals te verwachten was het verkeer in Los Angeles heel erg druk maar we bleven bij elkaar en na een half uurtje waren we de stad uit. Eenmaal uit de stad kon het gas er op en we raceten naar de eerste pitstop. Daar aangekomen besloten we om te gaan lunchen, de vraag was waar. Aangezien we al vier uur voorliepen op schema doordat we een kortere route namen hadden we gelukkig alle tijd. Meestal betekent een lunch stop bij de Gumball dat je tankt, een snickers en een Redbull koopt en weer verder gaat.
Sultan (van Team Galag) zei dat er een In-n-Out Burger in de buurt was, In-n-Out is een fastfood keten die bekend staat voor de kwaliteit van het voedsel en de animal-style. Wij werden gevraagd om op te zoeken waar de In-n-Out precies was en om de groep er heen te leiden aangezien wij een navigatie systeem hadden. Na een kwartiertje kwamen we aan bij de In-n-Out waar wij op lunch getrakteerd werden door de heren van Team Galag. Na een relaxte lunch was het tijd om naar de Betsafe shoot te gaan. Team Betsafe had een fotoshoot georganiseerd bij een verlaten waterpark midden in de woestijn tussen Los Angeles en Las Vegas. Ze hadden een mooie locatie geregeld, het enige wat miste was water. In de volle zon met 41 graden en geen schaduw was het moeilijk voor de deelnemers om gemotiveerd te blijven. Gelukkig hadden wij veel water bij ons, wat resulteerde in een rij van deelnemers om onze auto om water te kunnen halen! Tijdens de shoot hoorden we dat Lewis Hamilton zonder benzine zat in Death Valley en of er iemand wat benzine over had. Dit tot groot amusement van de anderen. De helikopter van Betsafe was inmiddels in de lucht om wat foto’s en videos te maken van de auto’s. Op het laatste moment werd besloten dat Jon Olsson een paar donuts moest doen op het terrein, dit zou goede beelden opleveren vanuit de helikopter. Op de grond resulteerde dit in enorme stofwolken die alles en iedereen vies maakten. Niet iedereen was hier even gelukkig mee maar het leverde (hopelijk) wel mooie beelden op!
Na de shoot werd het ons verboden om weer mee te rijden met Olsson en Galg naar Vegas. “De helikopter gaat die weg filmen en als jullie ook maar een keer in beeld komen krijg je een boete van 7500 Dollar”. Hierop besloten wij om even tien minuten te wachten en daarna door te rijden naar Vegas. Eenmaal daar aangekomen was het onduidelijk wat er op het programma stond. Er zou een groot twee daags festival zijn, maar dat bleek geannuleerd te zijn vanwege een laag animo. Alleen op de eerste avond zouden er activiteiten zijn. Er zou een skate demo van Tony Hawk zijn en optredens van Bun B en DeadMau5. Helaas waren er maar een stuk of 150 mensen op af gekomen. Net als in LA was het duidelijk dat ze veel meer mensen verwacht hadden. Helaas was dit niet het geval. De tweede dag van het festival werd geannuleerd en de Gumball ging als een nachtkaars uit.
