Ook al werd de Bugatti EB110 SS in 1993 geïntroduceerd, het model blijft tot de verbeelding spreken. Het design wordt door bijlange niet iedereen gesmaakt, maar toch is het een opvallende verschijning in het gewone straatbeeld. Zeker in deze felblauwe tint steekt de EB110 SS af tegen de saaie gebouwen in de omgeving. Spotter Georg kwam dit Duits exemplaar tegen en legde het haarfijn vast.
Interessant om weten is dat deze Bugatti EB110 SS de tweede versie was van het EB110-model. De originele Bugatti EB110 GT kenmerkte de wedergeboorte van het merk Bugatti: nadat in 1952 de laatste originele Bugatti werd gebouwd, werd het merk overgenomen door SNECMA en bleef het enige tijd stil rondom Bugatti. In oktober 1987 echter liet Romano Artioli, Ferrari-dealer voor Noord-Italië en Zuid-Duitsland, 'Bugatti Automobili' vastleggen in Luxemburg. Toen hij Paolo Stanzani, constructeur van de legendarische Lamborghini Countach, aanstelde als technisch directeur zat het spel op de wagen. Stanzani ontwierp een volledig nieuwe 3,5-liter V12 met vier kleine, watergekoelde IHI-turbo's. Designer van de Lamborghini Miuara en Countach Marcello Gandini ontwierp een carrosserie om die nieuwe V12 in te leggen.
Uiteindelijk werd de EB110 onthuld op 14 september 1991 in Parijs, de avond voor wat stichter van het merk Ettore Bugatti's 110-jarige verjaardag zou geweest zijn, vandaar dus ook de naamgeving. Op die onthulling was lang niet iedereen overtuigd van de 'looks' van de EB110. Volgens velen was de auto saai gelijnd en miste hij visuele flair. Nochtans werd de auto ontworpen door Gandini en bijgevijld door een intern team onder leiding van Giampaolo Benedini. (Artioli was immers niet overtuigd van het ontwerp van Gandini).
Op technisch vlak was de auto echter een verbluffend staaltje techniek, met onder meer een onderstel van koolstofvezel. De EB110 had daarnaast permanente vierwielaandrijving, met 72 procent van de 553 pk op de achterwielen en 28 procent op de voorwielen. De banden werden op maat gemaakt door Michelin.
Dit exemplaar is echter een Bugatti EB110 SS, waarbij SS staat voor Sport Stradale (oftewel 'wegracer'). Het doel van de SS was om de allersnelste straatauto ter wereld te worden. De GT tikte namelijk 'slechts' 341 km/u aan, terwijl concurrent Jaguar XJ220 doorging tot 343 km/u. Opmerkelijk is dat de EB110 SS ook als rechtsgestuurde auto werd gemaakt, iets wat niet het geval was bij de GT.
Ten opzichte van de normale EB110 werd de SS ontdaan van allerlei high-techsnufjes waardoor het model maar liefst 200 kg van het originele gewicht schaaft. Ook het vermogen werd opgedreven tot een indrukwekkende 610 pk. Resultaat: een opgegeven topsnelheid van 349 km/u. Die werd overigens snel ingehaald door de McLaren F1, die in 1994 voor het eerst uit de fabriek rolde.
Mede door de komst van die legendarische F1 ging de fabriek in september 1995 over de kop: met een schuld van 60 miljoen dollar gingen de boeken toe. In totaal waren 139 EB110's gebouwd, waarvan 33 SS-versies. Drie jaar later, in 1998, kocht Volkswagen het merk en blies het nieuw leven in door de introductie van de afgewerkte Veyron in 2004.
De zeldzaamheid, de kwaliteit van de afwerking en gemak waarmee de auto bestuurd wordt, wekt dezer dagen opnieuw interesse op bij liefhebbers. En natuurlijk blijft het zeer bijzonder om deze wagen in het wild tegen te komen. Daarom dank aan Georg voor deze mooie spot!
